مقدمه
استفاده از دوزهای بالای داروهای سیتوتوکسیک در شیمی درمانی سرطان و انجام پیوند سلولهای بنیادی خون محیطی برای اختلالات بدخیم در افزایش میزان بروز عفونتهای قارچی مهاجم سهیم میباشند. این عفونتها بصورت یک عامل جدی ناخوشی و مرگ و میر اثرات خود را نشان داده و در بسیاری از موارد جایگزین بیماری اصلی و زمینهای در بروز مرگ در این دسته از بیماران میشوند. بیماران مبتلا به سرطان در نتیجه شیمی درمانی سیتوتوکسیک، اشکال و علامتهای همانندی را نشان میدهند (مانند نوتروپنی و موکوزیت)، چنین رویدادی در موارد مربوط به پیوندهای آلوژنیک نیز اتفاق میافتد (واکنش پیوند علیه میزبان). در این بخش به نکتههای مهم در اداره و کنترل عفونتهای قارچهای مهاجم شامل فاکتورهای خطر، گاه فهرست عفونتها، پاتوژنها، و درمان و پیشگیری در این گروه از بیماران اشاره میشود.