” نلسون ماندلا مردی بود که بیست و هفت سال از زندگی اش را بدون هیچ ملاقاتی در زندان گذرانده بود. او مجبور بود روزها را در معدن سنگ آهکی بگذراند که بازتاب نور خورشیدی که به سنگهای سفید می تابید، به چشمانش منعکس می گشت. آن روز من تنها برای سی دقیقه در آن محل ایستادم، ولی در کل آن روز سوزش تحمل ناپذیری را در چشمانم احساس کردم. تصور کنید سال ها در معرض چنین نوری بودن چه تاثیراتی بر چشم و اعصاب انسان می تواند داشته باشد.
وی پس از آزاد گشتن از زندان مخوف، با احساساتی برانگیخته و سرشار از بخشش و شفقت در قلبش به میان مردم بازگشت. نلسون ماندلا همانا مرد بزرگی است که انرژی معنوی عشق، صلح، دوستی و صبر را در دوران محنت و رنج زندان به مردم آفریقا منتقل کرده بود. آری، او الهام بخش من است”.
به نقل از صفحه ۱۶۳ کتاب “ندای درون” تالیف “وین دایر” ترجمه “مژگان بویر احمدی” نشر واشقان، چاپ اول ۱۳۹۴
آیا زندگی و عملکرد او همانند یک پیامبر نیست؟