کنیدی های آسپرجیلوس از طريق دستگاه تنفس و سينوسهاي اطراف بيني وارد بدن می شود. تهاجم به سيستم اعصاب مركزي بوسيله ي تلقيح مستقيم به نواحي كه به لحاظ آناتوميك نزديك مغز هستند و يا بوسيله ي انتشار هماتوژنوس صورت می گيرد. علاوه بر عفونت اوليه در ريه ها، انتشار خوني بوسيله ي تلقيح مستقيم به داخل جريان خون از طريق گوش مياني، سينوسهاي اطراف بيني، چشم و ماستوئيد و يا در نتيجه ي عمل جراحي قلب باز اتفاق مي افتد. آسپرجيلوس فوميگاتوس و آسپرجيلوس فلاووس از عوامل شايع هستند. آسپرجيلوس ترئوس اگرچه يك عامل غيرمعمول تهاجم به سيستم اعصاب مركزي است اما به لحاظ مقاومت به آمفوتريسينB داراي اهميت است و مرگ و مير بالائي دارد.
اقدامات آزمايشگاهی:
آماده سازي نمونه: نمونه CSF به مدت ۱۰ دقيقه با دور ۱۰٫۰۰۰ سانتريفيوژ شود.
رسوب: براي آزمايش ميكروسكپي از روش رنگ آميزي گرم و متيلن بلو و كالكوفلور وايت استفاده شود.
كشت: در محيط سابورودكستروز آگار محتوي ۱۰% كلرامفنيكل و آبگوشت سابورو تلقيح شده و محيط آبگوشتي را در دماي ۳۰ درجه سانتيگراد به مدت ۳ هفته نگهداري مينمايند. كشتهاي مثبت هنگامي بدست مي آيند كه حجم زيادي از نمونه به محيط كشت تلقيح شود (ترجيحا ۵ ميلي ليتر و بيشتر).
سرولوژي: اندازه گيري آنتي ژن اختصاصي آسپرجيلوس (گالاكتومانان) در سرم و مايع مغزي نخاعي توسط ساندويچ الايزا به تشخيص كمك ميكند.