دکتر محمد قهری
ساکارومایسس
یک جنس مخمری است که ساکارومایسس سرویسیه یکی از اعضای شاخص آن است، گونه‌ای که در میوه‌ها، سبزیجات و مواد غذائی مختلف دیده می‌شود. در انسان به‌صورت گذرا موجب کلونیزاسیون سطوح بدن می‌گردد. عفونت‌های مرتبط با این گونه و به‌صورت نادرتر توسط گونه‌ی ساکارومایسس بولاردی‌ای (S. boulardii) گزارش می‌شوند.
اپیدمیولوژی و خصوصیات کلینیکی
ساکارومایسس سرویسیه یک قارچ مخمری است که تحت عنوان مخمر نان یا مخمر آبجو شناخته شده است و برای تهیه نان یا ساختن آبجو مورداستفاده قرار می‌گیرد. از مدت‌های مدید امکان کلونیزاسیون سطوح مخاطی بدن انسان توسط این مخمر شناخته شده است و همچنین کلونیزه شدن آن در بدن افرادی که از یک بیماری زمینه‌ای رنج می‌برند بسیار شایع‌تر بوده است، هرچند که نقش ساکارومایسس سرویسیه به‌عنوان پاتوژن تا چندی قبل بسیار مناقشه‌انگیز بوده است. عفونت‌های بالینی در سطوح مخاطی (برفک، ولوواژینیت) در حال حاضر از جمله عفونت‌های شناخته‌شده هستند. عفونت‌های تهاجمی نیز توسط این مخمر گزارش می‌شوند. بطور کلی اینگونه عفونت‌ها در بیمارانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی معیوبی پیدا کرده‌اند، بنابراین ساکارومایسس سرویسیه یک پاتوژن ضعیف است و فقط در فردی که سیستم ایمنی ضعیفی دارد می‌تواند به عفونت فرصت‌طلب تهاجمی مبتلا شود. از طرف دیگر اکثر موارد برفک و واژینیت ایجادشده توسط ساکارومایسس سرویسیه به علت این قارچ گزارش نمی‌شوند زیرا به لحاظ کلینیکی از ضایعاتی که توسط گونه‌های کاندیدا ایجاد می‌شوند قابل افتراق نیستند. این عفونت‌ها را در حضور برفک یا واژینیت‌هائی که در کشت آن‌ها سایر قارچ‌ها رشد نکرده و فقط ساکارومایسس جدا می‌شود می‌توان تشخیص داد. از آنجا که درمان استاندارد و موضعی کاندیدیازیس دهانی و واژینال (نیستاتین، کلوتریمازول) یا سیستمیک (آزول‌های خوراکی) برای ساکارومایسس سرویسیه نیز مؤثر است، تشخیص و تفکیک کلینیکال آن‌ها از یکدیگر میسر نمی‌شود مگر اینکه در موارد استثنائی به برفک‌هایی برخورد شود که مقاوم به درمان با داروهای آزولی است و توسط ساکارومایسس سرویسیه ایجاد شده باشند، چنین مواردی در بیماران ایدزی دیده می‌شود.
