دکتر محمد قهری
زیگومیست‌ها یک رده‌ی قارچی نسبتاً ساده و ابتدائی با رشد سریع و انتشار وسیع و خاکزی هستند و عمدتاً جزو ساپروب‌های موجود در بقایای گیاهی و خاک می‌باشند. بسیاری از گونه‌ها‌ی آن آلوده‌کننده‌های محیطی هستند و اغلب موجب فساد مواد غذائی می‌گردند. برخی از آنها را بعنوان منابع غذائی در کشورهای خاور دور مورد استفاده قرار می‌دهند و تعداد کمی از آنها پاتوژن‌های گیاهی، بیماریزا برای حشرات و تعداد بسیار کمتری برای انسان بیماریزا هستند.
برخی از گونه‌ها ترموفیلیک بوده و قادر هستند که در دمای بالاتر از ۴۰ درجه سانتیگراد رشد کنند. هایفی آنها سنوسیتیک و عمدتاً فاقد دیواره‌ی عرضی است بطوریکه به این وسیله از سایر قارچ‌های ریسه‌دار متمایز می‌شوند. فقدان دیواره‌ی عرضی برای این قارچ‌ها دارای مزایا و معایبی است؛ بدین معنی که فقدان دیواره‌ی عرضی هرچند که بوسیله‌ی جذب و نقل مکان آزادانه‌ی مواد غذائی و نیز ارگانل‌های داخل سلولی بین نواحی رشدی، رشد و اسپورولاسیون آنها را آسان‌تر می‌کند، اما از طرف دیگر هنگامیکه عناصر درون هایفی در معرض صدمات فیزیکی قرار می‌گیرند آسیب‌پذیری و متعاقب آن مرگ سلولی را راحت‌تر فراهم می‌کنند. در مقایسه، در قارچ‌های عالی‌تر متعلق به رده‌ی بازیدیومیست‌ها و آسکومیست‌ها که دارای دیواره‌ی عرضی هستند در هنگام آسیب منافذ بین ساختمان‌های مجاور هم مسدود می‌شود و بنابراین از مرگ کل رشته‌ی قارچی جلوگیری می‌شود. شاید بدین علت است که در موارد زیگومایکوز انسانی شناسائی ارگانیسم از طریق کشت‌های قابل‌اعتماد در کمتر از ۵۰ درصد موارد گزارش شده در تاریخچه امکان‌پذیر بوده است. در حال حاضر طبقه‌بندی و شناسائی قارچ‌های زیگومسیستی بر اساس حالات غیرجنسی یا آنامورف آنها صورت می‌گیرد که بوسیله‌ی تولید اسپورانزیوم و اسپورانژیوسپورها مشخص می‌گردد.
