زناشویی
خانه / اطلاعات پزشکی و آزمایشگاهی / مروری بر بیماریهای آمیزشی

مروری بر بیماریهای آمیزشی

مقدمه

بیماریهای مقاربتی ممکن است توسط ویروس،  انگل یا باکتری ایجاد شوند. این میکروارگانیسم ها می توانند وارد بدن شده و پوست، مخاط واژن، مقعد، مجرای ادرار، دهانه رحم، چشم، دهان و حلق را آلوده کنند. زنان بیشتر از مردان به بیماریهای آمیزشی مبتلا می شوند وتشخیص اینگونه عفونتها در زنان مشکل تر است زیرا عفونت اولیه ممکن است بدون علامت باشد وبه عوارض بعدی مانند بیماریهای التهابی لگن، ناباروری، مرگ ومیر وسرطان دهانه رحم منجر شوند. بیماریهای آمیزشی شایع که از راه ارتباط جنسی منتقل میشوند  عبارتند از : سیفیلیس، سوزاک، شانکروئید، زگیل تناسلی، تبخال تناسلی، تریکوموناس، عفونت کلامیدیا، مایکوپلاسما، ویروس هپاتیت  ، ویروس هپاتیت B و ایدز .

سوزاک

سوزاک یا گنوره التهاب چرکی مجرای ادراری است که از طریق تماس جنسی منتقل می شود.در این بیماری در مردان ۲تا۷ روز پس از تماس جنسی با فرد آلوده ترشحات چرکی از مجرای ادرار خارج شده و میزان دفع ادرار(تکرر ادرار) نیز افزایش یافته و همچنین در هنگام دفع ادرار مقدار کمی خون از مجاری ادرار ممکن است خارج شود. درزنان پس از آلودگی التهاب دهانه رحم بوجود آمده در بیشتر موارد بدون نشانه است اما در بعضی از خانمها پس از نزدیکی ترشحات غیر عادی یا خونریزی وجود دارد. در مردان عفونت در پروستات ومجاری تناسلی داخل بیضه نیز رخ میدهد.در زنان نیز علاوه بر گردن رحم عفونت در لوله های رحمی، رحم و تخمدان نیز ممکن است ایجاد شود.عفونت در اندامهای فوق موجب چسبندگی مجاری تناسلی شود که می تواند منجر به نازایی شود. زنان روسپی که بدون علائم بالینی هستند عفونت را بطور مکرر به شرکای جنسی خود منتقل   می نمایند. برای تشخیص سوزاک از آزمایش میکروسکوپی از ترشحات دستگاه تناسلی استفاده می شود.

سیفیلیس

این بیماری آمیزشی می تواند بصورت یکی از چهار مرحله  اولیه، ثانویه، نهفته،وسوم ظاهر شود. سیفیلیس اولیه ازطریق ارتباط مستقیم جنسی با  زخم های عفونی شخص مبتلا به این بیماری عارض می شود. سیفیلیس ثانویه به شیوه های مختلف ظاهر می شود و علائم آن غالبا”پوست، غشاء مخاطی  وغددلنفاوی نواحی اطراف دستگاه تناسلی را درگیر می کند. درسیفیلیس نهفته،عفونت با استفاده از آزمایشهای سرولوژی مشخص می گردد و درآن علائم بیماری دیده نمی شود. مرحله سوم به سه شکل دمل سیفیلیسی،سیفیلیس عصبی متاخر و سیفیلیس قلبی و عروقی تقسیم می گردد و در یک سوم افراد آلوده ای که تحت درمان قرارمیگیرند بروز می کند .

syphilis-secondary

علائم پوستی سیفیلیس ثانویه

syphilis-pictures-6

همچنین ابتلا به سیفیلیس بصورت مادر زادی نیز می تواند در دوران بارداری یا هنگام زایمان رخ دهد و دوسوم نوزادان سیفیلیسی بدون علائم این بیماری به دنیا می آیند. برای تشخیص این بیماری بسته به مراحل آن از آزمونهای میکروبیولوژی ویا سرولوژی استفاده می شود .

شانکر نرم یا آتشک

شانکر نرم یا شانکروئید یا آتشک در مناطق گرمسیری بیشتر دیده می شود. اولین تظاهرات آن به صورت یک جوش کوچک التهابی است که بعد از ۲تا ۳ روز تبدیل به جوش چرکی وبعد زخم می شود .

ضایعه دارای حاشیه مشخصی است ودردناک است. در۵۰ درصد موارد همراه با لنفادنوپانی دردناک و یک طرفه مغبنی (اینگوئنال) می باشد (در ناحیه کشاله ران)

شیوع آن در مردان ختنه شده سه برابر کمتر است.بهترین روش تشخیص،کشت از شانکر یا مواد آسپیره شده از غدد لنفاوی بر روی محیط های کشت آزمایشگاهی است .

تریکوموناس

تشخیص این تک یاخته انگلی با کمک آزمایش میکروسکوپی از ترشحات واژن ویا با بررسی رسوب ادراری (آزمایش کامل ادرار)در هردوجنس انجام می گردد، اما آزمون PCR بسیار حساس تر بوده وبرای تشخیص تریکوموناس واژینالیس ارجح است.

هرپس تناسلی

در اغلب افراد با علائم هرپس تناسلی،درمان داروئی ضد ویروس مفید است  و درمان اصلی محسوب میشود. هرپس تناسلی یک بیماری مقاربتی به شدت واگیردار است. تظاهرات این بیماری شامل درد،خارش،وزخم در نواحی تناسلی است و اصلی ترین راه انتشار ویروس تماس جنسی است. نشانه های هرپس تناسلی میتواند شامل برآمدگی های کوچک قرمز،تاولهای کوچک،یا زخم های باز درناحیه  تناسلی باشد. آلودگی با دونوع ویروس هرپس (HSV) می تواند  سبب بیماری شود. آزمایش خون می تواند عفونت با هرپس را مشخص کند. تست خون می تواند مواجهه قبلی با عفونت HSVنوع اول یا دوم را نیز مشخص نماید.

مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Genitalium) در عفونت مجاری ادراری و عفونت گردن رحم   

مایکو پلاسما ژنیتالیوم یک عامل عفونت مجاری ادراری در مردان است و در واژن،  سرویکس (گردن رحم) و اندومتر هم یافت می شود. عفونت با این باکتری در زنان معمولا” بدون علامت است، در موارد التهاب مزمن یا راجعه مجاری ادراری و گردن رحم باید به مایکو پلاسما ژنیتالیوم شک کرد. آنتی بیوتیک هایی که روی دیواره سلولی عمل میکنند (مانند پنی سیلین و سفالوسپورین ها )در درمان این عفونت موثر نیستند .

عفونت و التهاب مجاری ادراری

اولین آزمایشی که باید انجام گیرد آزمایش میکروسکوپی از ترشحات مجاری ادرار ی است. اگر نتیجه خاصی به دست نیامدآزمایش PCR باید انجام شود و بیمار برعلیه گونوره (سوزاک) و کلامیدیا تحت درمان قرارگیرد .

تشخیص عفونت مجرای ادراری بر اساس وجود ترشح موکوسی،موکوسی چرکی،یا چرکی،وجود حداقل ۲ سلول سفید در ترشحات پیشابراه در آزمون میکروسکوپی،یا آزمون لکوسیت استراز مثبت در ادراراول صبح

(آزمایش کامل ادرار) و یا وجود حداقل ۱۰ سلول سفید در نمونه ادرار  سانتریفوژ شده ی اول صبح داده می شود.در مردانی که بر اساس آزمایش میکروسکوپی  تشخیص عفونت مجاری ادراری در آنها مطرح می شود (گونوکوک منفی مشکوک )ویا کسانی که حداقل یک معیار یورتریت را دارند، باید آزمون PCR برای تشخیص کلامیدیا یا گونوره انجام شود و بعنوان عفونت  غیرگونوکوکی درمان شوند.

هپاتیت C

اگرچه اغلب اوقات راه انتقال HCV  ازطریق فراورده های خونی است ولی می تواند از طریق تماس جنسی به ویژه در مبتلایان به عفونت  HIVنیز منتقل شود.آزمایش غربالگری برای HCV به روش سرولوژی (در آزمایشگاه )باید در همه مبتلایان به عفونت HIV  در زمان ارزیابی اولیه انجام شده و پس از آن نیز مرتبا”تکرار گردد تا احتمال عفونت رد شود.همچنین آزمایش سرولوژی باید حداقل سالیانه در افراد در معرض خطر بالا برای ابتلا به HIV انجام شود.افرادی که بیماری کبدی بدون علت شناخته شده دارند ونیز کسانی که آنتی بادی بر ضد HCV  درآنها منفی است باید از نظر عفونت HCV  با استفاده از آزمونهای ملکولی (PCR) بررسی شوند.

عفونت HPV

اغلب کسانی که از نظر جنسی فعال هستند در مرحله ای از زندگی ممکن است با ویروس HPV آلوده شوند، امابیشتر این افراد از این امرآگاه نیستند. عفونت معمولا” خود بخود و بدون عارضه خوب می شود، اما وقتی بیماری و علایم  آن رخ دهد می تواند سبب زگیل تناسلی، ضایعات پیش سرطانی و سرطان در سرویکس (گردن رحم )، مقعد، آلت تناسلی و واژن شود.

عفونت HPV که موجب زگیل تناسلی می شود الزاما”همان عفونتی نیست که سبب سرطان میگردد.این بیماریها قابل درمان هستند ولی خود ویروس HPV  ریشه کن نمی شود.

بسیاری از انواع HPV از طریق تماس آنورژنیتال ( تماس جنسی واژینال ومقعدی) و رابطه جنسی دهانی منتقل می شوند .

عفونت HPV  در باردار شدن یا حفظ بارداری اختلالی ایجاد نمی کند،اما بعضی سرطانهای ناشی ازHPV ونیز درمان آنها احتمال بارداری و امکان یک زایمان ساده و بی عارضه را کاهش می دهند.بندرت در هنگام زایمان ویروس HPV  از مادر مبتلا به فرزندش منتقل می شود.مطمئن ترین راه برای جلوگیری از ابتلا به HPV  پرهیز از فعالیت جنسی مشکوک  است ، محدود کردن تعداد شرکای جنسی هم میتواند احتمال عفونت را کاهش دهد، اما حتی افرادی که تنها یک شریک جنسی دارند هم ممکن است مبتلا شوند .

پیشگیری از عفونتهای دستگاه تناسلی ( بیماریهای آمیزشی )

پیشگیری مبتنی بر رابطه جنسی سالم است. برای جلوگیری از ابتلا در اشخاصی که  مشکوک به آلودگی به اینگونه بیماریها هستند، هنگام فعالیت جنسی حتما”از وسایل محافظتی ( کاندوم) باید استفاده شود.

اگر به بیماری مقاربتی مبتلا هستید تا زمانی که درمان شما کامل نشده است از برقراری رابطه جنسی اجتناب کنید (مسولیت پذیر بودن).

تا قبل از اینکه آزمایش نداده اید و سلامت شما و شریک جنسی شما توسط آزمایشگاه و پزشک تایید نشده است از برقراری رابطه جنسی اجتناب کنید.

 

****منابع :۱-مجله نوین پزشکی – شماره ۶۲۱ سال ۹۵صفحات ۳۲۰ الی ۳۲۲

www.publichealth.blogfa.com

درباره ی admin

مطلب پیشنهادی

روشهاي بهداشتي و درماني پيشگيري از توكسوپلاسموز مادرزادي

توكسوپلاسموز مادرزادي به علت آلودگي مادر به انگل توكسوپلاسما گونديي ( T. gondii )  در …

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *