میکوزهای سطحی شامل یک گروه بزرگ از عفونتهای شایع قارچی و محدود به پوست و غشاءهای مخاطی است و در این رابطه از بیماریهایی مثل درماتوفیتوزیس، کاندیدیازیس (برفک) و پیتریازیس (تینا) ورسیکالر میتوان نام برد. علاوه بر اینها عفونتهای نادرتری مثل تینا نیگرا، پیدرای سیاه و پیدرای سفید نیز مطرح میباشند. سطوح اپیتلیالی دیگر نیز میتوانند بهوسیلهی عفونتهای قارچی سطحی تحت تأثیر قرار گیرند که شامل کانال خارجی گوش (اتومایکوزیس) و قرنیهی چشم (کراتومایکوزیس) است. میکوزهای سطحی دارای انتشار جهانی هستند و اگرچه تفاوتهای جغرافیائی در انتشار گونههای قارچی عامل بیماری وجود دارد اما تنها گاهی اوقات از اهمیت کلینیکی برخوردار میباشند. بسیاری از عفونتهای قارچی سطحی در محیطهای گرم و مرطوب بسیار شایعتر هستند. عفونتهای درماتوفیتی اگزوژنوس هستند اما شیوع درماتوفیتوزیس تحت تأثیر استعداد میزبان قرار نمیگیرد، بهعنوان مثال در مبتلایان به ایدز عفونت درماتوفیتی از فراوانی بیشتری برخوردار نیست. برعکس، کاندیدیازیس بهویژه عفونت دهانی حلقی در افراد با بیماریهای زمینهای بیشتر است و یک مارکر بالقوهی عفونت HIV است.